De eerste zijn geslacht

De eerste acht haantjes hebben we deze week geslacht. Zelf. De conclusie is dat er geen (kippen)slachter in de wijde omtrek te vinden is die voor particulieren kippen wil slachten. Dus er zat niet veel anders op dan ze zelf te slachten. Mijn vader heeft talloze keren gezien hoe kippen geslacht werden, dus hij verwachtte dat hij het wel snel kon leren. Een vriend van een vriendin van mij komt uit Afrika en daar zijn ze niet anders gewend dan hun eigen dieren te slachten. Hij wilde wel eenmaal een keer helpen en het ons leren.

Dus deze week was het zover. Samen met hem heb ik de acht eerste hanen geslacht. Het doden ging zo mooi sereen. Hij is islamitisch en heeft met veel respect voor het dier de hanen gedood. Het ging zonder strijd en lijden. Heel netjes en snel. Ik had verwacht er meer moeite mee te hebben om het aan te zien, want ik heb ze vastgehouden terwijl hij ze doden. Maar dit gedeelte viel mij alles mee. Het ging met zoveel rust en beleid. “De haantjes hebben een goed leven gehad hier”, zei hij na het hok en de ren te hebben gezien.

Alleen het plukken is wel een werk zeg. Daar waren we wel even zoet mee. Het gewicht viel ons wel wat tegen toen ze eenmaal geplukt waren. Ze leken met verenkleed veel dikker. Niettemin waren het flinke kippen geworden en we moeten ook niet vergelijken met wat we gewend zijn. Het ging ons juist om langzame groei waardoor het vlees steviger zou zijn.

Nu komt een onsmakelijk deel, dus je bent gewaarschuwd: de ingewanden werden eruit gehaald en hij vroeg ons of wij ook de maag wilden bewaren. “Waarom?” Vroegen mijn moeder en ik in koor. “In Afrika eten wij die ook. Kijk, zo doen wij dat.” En hij sneed het maagje open, waardoor wij goed konden zien wat het galgenmaal van de haan was. Alles haalde hij eruit en trok het binnenste vel van de maag eraf. “Zo maken wij de maag schoon en wat overblijft eten wij op.” Mijn moeder en ik vonden dat toch niet zo’n goed idee.

De volgende dag is de eerste halve haan de pan in gegaan. Vanwege de grootte, moet zo’n haantje bijna twee uur braden, maar dan heb je ook wat. ’s Avonds kon ik het niet laten om even met een vork wat te snoepen uit de pan van mijn moeder. Ik was zo benieuwd. Is dit de smaak uit het verleden die ik zoek? Het uur van de waarheid… 

En het was helemaal wat ik hoopte! Het vlees is iets donkerder dan het witte kippenvlees uit de winkel. Het is steviger en sappig. Het heeft een lichte wildsmaak die vergelijkbaar is met konijnenvlees. Dat zoetige, als je begrijpt wat ik bedoel. Dit is het vlees wat je wil!

Alleen als we dit nog een ronde zo willen doen, dan moeten we toch echt een slachter vinden. Desnoods moeten we wat meer hanen houden. Dan is het rendabeler om er een stukje voor te rijden om ze bij een slachter te brengen. Volgens mij zit er in Brabant nog wel een kleine slachter die voor particulieren slacht. Want zelf doen is gewoon qua tijd niet te doen. Bijna drie uur zijn we bezig geweest en er zitten nu nog vier kippen in het hok die nog aan de beurt komen. Wel vind ik het heel mooi er een keer bij te zijn geweest en te hebben geholpen. Ik weet wat er met het vlees gebeurd is. En hoe het van kippenhok tot pan gaat.