Ze zijn er!

Ja hoor! Ze zijn er! De 20 haantjes van Ruud. Helemaal uit Limburg. Ze begonnen direct met scharrelen in het zaagsel en hebben het hok grondig onderzocht. Op avontuur in hun nieuwe verblijf! In dit hok met buitenren zaten eerst de leghennen, maar die zijn verhuisd naar een ander, nieuw hok.

Mijn dochter van 7 vindt ze te schattig. Dat we ze straks gaan opeten, vindt ze nog moeilijk te bevatten. Maar ik weet hoe gek ze is van een kippenboutje en zie dit als een goede les voor haar.

Over 2 weekjes mogen ze ook in de buitenren. Nu moeten ze nog even wennen en harden voor buitentemperaturen. Hoewel het met het weer van de afgelopen dagen ook wel zou kunnen. Helaas voorspellen ze nu veel regen, dus blijven ze mooi even binnen. Het hok is groot genoeg.

Dit is de buitenren. 

Klaar voor de kippen. Gaas gerepareerd, spinrag weggehaald. De schaapjes kwamen tussendoor kijken wat ik toch allemaal aan het doen was.

Helaas is het mij nog niet gelukt om een slachter te vinden. Ik heb denk wel 10 mensen gebeld, van wildslachter, tot poelier, tot grote kippenslachter, tot kennisjes van kennisjes, maar nog niemand gevonden. Vanaf oktober kunnen ze slachtrijp zijn, dus we hebben nog wel een paar maanden. Toch zou het wel lekker zijn om zo snel mogelijk zekerheid te hebben. Desnoods gaan we ze zelf slachten. Mijn vader weet hoe het moet en we kunnen wel iemand vinden die het ons kan leren. "Het is niet zo moeilijk," heb ik al een paar keer gehoord. Maar liefst wil ik ze netjes laten slachten bij een erkend bedrijf. Alleen die schijnen één voor één er mee te zijn opgehouden de laatste jaren vanwege de strenge regelgeving. Het is enkel nog rendabel voor grote slachterijen, maar die slachten niet voor particulieren. En al helemaal niet maar 10 kippetjes te gelijk. Dat gaat in duizendtallen.

Ze komen!

Ze komen! Donderdag 24 juli komen de eerste 20 haantjes van 4 weken oud naar onze boerderij. Dus voor de tijd wil ik het hok in orde maken. Vanaf dat ze er zijn, zal ik ook foto’s gaan plaatsen natuurlijk.

Het voer is al geregeld. Mijn vaste voerleverancier van zakvoer, Diervoerders uit Zoetermeer, brengt volgende week een paar zakken kippenvoer. Legmeel, omdat ze dat gewend zijn, samen met vleeskuikenkorrel.

De volgende stap is dus een slachter vinden. Ik wilde dat eigenlijk eerst geregeld hebben, maar alles gaat nu zo snel. Druk ben ik aan het zoeken op Internet en via via aan het vragen. Maar het lijkt erop dat het moeilijk gaat worden. Een groot poeliersbedrijf in Waddinxveen heeft meegezocht, maar moest mij ook teleurstellen. “Veel kleine slachters die nog een paar kippen zouden kunnen slachten, zijn er de afgelopen jaren mee gestopt. Er zijn alleen nog maar grote kippenslachters en die kunnen niet zulke kleine aantallen verwerken.” Oei.

Dus tips en adviezen zijn welkom! Ondertussen zoek ik stug verder. Desnoods moeten we wat verder rijden, maar liefst wil ik ze in de buurt laten slachten. Hoe dichterbij huis, hoe minder (milieuvervuilende) kilometers ik hoef te maken.

Haantjes

Na een interessant gesprek met Ruud (www) heb ik besloten dat we toch beginnen met de haantjes. Het verhaal erachter is gewoon heel mooi.

Dit zijn de broertjes van de leghennen. In de leghennenfokkerij worden kippen gefokt om eieren te leggen. Hanen leggen geen eieren. Dat weet iedereen. Maar ook die komen uit de eieren bij de fokkerij. Wat doe je daar nu mee? Naar de diervoederfabrikanten, de slangenhouders, de roofvogelmensen, de dierentuinen, etc. als voer. Direct als ze uit het ei komen. Ruud: “Zou toch mooi zijn als die dieren nog wat langer mogen leven.” Ikzelf zag dat niet echt als een probleem. Of wij ze nu zelf opeten als ze 12 weken zijn, of dat onze hondjes en katjes ze opeten als ze een paar dagen zijn. Ze zijn hoe dan ook nuttig. “Ja maar”, zegt Ruud, “Hier in Nederland hebben wij het inderdaad goed voor elkaar. Alles heeft een bestemming. Maar in andere delen van Europa worden ze wel gelijk vernietigd. Zou toch mooi zijn als wij in Nederland de haantjes opfokken voor eigen consumptie en we voor de diervoederindustrie ze uit de landen halen waar er geen bestemming voor is.” Wat een mooi streven. Laten we dat ideaalbeeld voor ogen houden.

Verder heeft Ruud mij alles vertelt over voer, huisvesting, slachtleeftijd, slachtgewicht, soort vlees, smaak. “Smaak is wel lastig te omschrijven.” Het zou sterker smaken, meer pootvlees, minder filet. Het zou erg lekker zijn. Ik verheug mij erop! Logistiek hebben we het ook al uitgepuzzeld hoe we de haantjes van Limburg naar Waddinxveen krijgen. Het beste is ze om ze op een leeftijd van 4 weken hier te krijgen. Ze worden dan gescheiden van hun zusjes en hebben geen verwarmd hok meer nodig. Uiteraard hangen wij de eerste tijd nog wel een warmtelamp op. Daar kunnen ze dan toch lekker onder opwarmen, mochten ze daar behoefte aan hebben.

Als ik mijn vader bijpraat is hij ook enthousiast. We gaan het dus doen! Ruud laat ze op 12 weken slachten, maar daar krijgen ze wel de ideale huisvesting en voerrantsoen. Ter vergelijking: een ‘gewoon’ vleeskuiken wordt met 6 weken geslacht. Wij gaan ze toch wat extensiever houden. Ze lopen buiten, krijgen gewoon vleeskuikenvoer en mijn vader had al bedacht dat maïsmeel en karnemelk met brood (?) zorgt voor lekker mals vlees. We gaan het gewoon proberen. We kijken gewoon wanneer ze vanaf de 12 weken voor ons een mooi gewicht bereikt hebben. Vanaf 18 weken kunnen ze hanengedrag vertonen, dus dan willen we ze wel geslacht hebben.

Voor de haantjes komen, wil ik wel een slachter hebben gevonden. Dat we niet na een paar maanden ineens met slachtrijpe haantjes zitten, maar geen slachter. We moeten ze wel dan kunnen leveren. Dus dat is mijn volgende doel. Als iemand suggesties heeft, dan hoor ik ze graag!