Het verhaal achter 'Onze Kippen'

Plofkippen, antibioticaresistentie, bio-industrie, kleine hokken. Zomaar een greep uit de woorden die je om de oren vliegen als het gaat om onze vleesproductie. Ik ben een boerendochter en heb veehouderij gestuurd waarna ik tien jaar lang in de agrarische sector heb gewerkt als communicatiemedewerker. Ik weet dus wel het een en ander over de veehouderij in Nederland. En ik eet nog steeds vlees. Ben ik dan zo ongevoelig of valt het allemaal wel mee?

Veel verhalen over de ‘bio-industrie’ zijn flink overdreven, maar bevatten wel een kern van waarheid. De bewustwording over wat wij eten wordt steeds groter. Ik doe daar ook aan mee. Steeds meer begint het te knagen aan mij. Liefst zou ik mijn eigen dieren houden, zodat ik zelf weet dat de dieren het goed hebben gehad en wat erin is gegaan aan voer en medicijnen. Maar wat houdt mij tegen? Op de boerderij van mijn ouders is veel mogelijk en mijn vader is ook enthousiast naar alternatieve manieren van vee houden. Volg hier mijn avontuur van boerendochter naar boerin.

vrijdag 25 juli 2014

Ze zijn er!

Ja hoor! Ze zijn er! De 20 haantjes van Ruud. Helemaal uit Limburg. Ze begonnen direct met scharrelen in het zaagsel en hebben het hok grondig onderzocht. Op avontuur in hun nieuwe verblijf! In dit hok met buitenren zaten eerst de leghennen, maar die zijn verhuisd naar een ander, nieuw hok.

Mijn dochter van 7 vindt ze te schattig. Dat we ze straks gaan opeten, vindt ze nog moeilijk te bevatten. Maar ik weet hoe gek ze is van een kippenboutje en zie dit als een goede les voor haar.

Over 2 weekjes mogen ze ook in de buitenren. Nu moeten ze nog even wennen en harden voor buitentemperaturen. Hoewel het met het weer van de afgelopen dagen ook wel zou kunnen. Helaas voorspellen ze nu veel regen, dus blijven ze mooi even binnen. Het hok is groot genoeg.

Dit is de buitenren. 
Klaar voor de kippen. Gaas gerepareerd, spinrag weggehaald. De schaapjes kwamen tussendoor kijken wat ik toch allemaal aan het doen was.


Helaas is het mij nog niet gelukt om een slachter te vinden. Ik heb denk wel 10 mensen gebeld, van wildslachter, tot poelier, tot grote kippenslachter, tot kennisjes van kennisjes, maar nog niemand gevonden. Vanaf oktober kunnen ze slachtrijp zijn, dus we hebben nog wel een paar maanden. Toch zou het wel lekker zijn om zo snel mogelijk zekerheid te hebben. Desnoods gaan we ze zelf slachten. Mijn vader weet hoe het moet en we kunnen wel iemand vinden die het ons kan leren. "Het is niet zo moeilijk," heb ik al een paar keer gehoord. Maar liefst wil ik ze netjes laten slachten bij een erkend bedrijf. Alleen die schijnen één voor één er mee te zijn opgehouden de laatste jaren vanwege de strenge regelgeving. Het is enkel nog rendabel voor grote slachterijen, maar die slachten niet voor particulieren. En al helemaal niet maar 10 kippetjes te gelijk. Dat gaat in duizendtallen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten