Twee dagen nadat de haantjes gekomen zijn, hadden ze hun
eerste ontsnappoging al gedaan. En met succes. We hebben duidelijk
nieuwsgierige en avontuurlijke haantjes. Ik ging ze vers water en voer brengen,
toen ik iets geks zag. De stal naast het kippenhok is voor de schapen en heeft
een deurtje naar buiten wat altijd open staan. Daar, vlak voor die opening in
het schapenhok, zaten een stuk of 10 haantjes prinsheerlijk te soezen in de
warmte van de zon. Dan sta je wel even raar te kijken. Blijkbaar hadden de
haantjes geen boodschap aan het advies om de eerste twee weken binnen te
blijven. Ze waren door een kier tussen de twee hokken ontsnapt. Dit was niet helemaal
de bedoeling, dus ik kon eerst mijn kippen terug jagen. Allemaal gingen ze
netjes terug, behalve eentje natuurlijk. Die rende de andere kant op… door het
deurtje… naar buiten… de schapenwei in. Ik erachteraan. Gelukkig kreeg hij al
snel heimwee naar zijn vriendjes, dus rende snel weer naar binnen. We hebben de
kier nu geblokkeerd.
Twee dagen later was de dag dat er zoveel regen viel, als
nog nooit gevallen was in zo’n korte tijd. Een deken van regen hing er. Daar
waren de, deels verstopte, afvoerbuizen niet op berekend. Het water liep al
snel het kippenhok in en een randje van de vloer stond blank. Dit betekent nog
steeds dat het merendeel droog was. We hebben een warmtelamp opgehangen, zodat
ze in ieder geval ook de warmte konden opzoeken en er is een schut voor de rand
met water gezet. Uiteraard zijn de haantjes te avontuurlijk om zich op het
droge gedeelte te houden en schoten langs het schut. Als kleine kleuters
stapten ze door de plassen. “Er liepen zeker een stuk of 10 haantjes door het
water te stappen”, zuchtte mijn vader. De afvoeren werden schoongemaakt en het
water liep snel weg. Dus het hok was weer droog.
Deze eerste week beloofd nog wat. Avontuurlijke haantjes. Dat
zijn het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten