Domper

Na de vakantie is het weer eens tijd voor een update over de haantjes. Na de goede start, kregen wij wel een tegenslag. Binnen twee weken stierven acht van de twintig kippen. Ze groeiden nauwelijks en lagen van de ene op de andere dag dood in het hok. Geen idee wat het geweest kan zijn. Ze kwamen nog niet buiten, het voer was goed, het hok droog en schoon en als het erg koud was, ging de lamp aan. Wij begonnen al te vrezen dat ze het allemaal niet zouden redden. Ik durfde er bijna niet meer over te bloggen. Zou dit eerste project nou finaal mislukken? Mijn vader en ik waren er somber gestemd over.

Maar na deze tegenslag ging het veel beter. De overige twaalf doen het goed en ineens zijn ze ook gaan groeien. Niet hard, want het zijn geen 'plofkippen', en vooral mijn vader moet daar nog aan wennen. "Ze groeien niet hard, Tamaar, ze groeien niet hard." Als mijn vader heel serieus, zegt hij alles twee keer in een zin. Dan weet je dat het menens is. "En ik weet wel dat het geen vleeskippen zijn, maar ik had wel verwacht dat ze iets harder zouden groeien." "We proberen iets, pa, en we zien wel of we achteraf vinden dat het anders kan of moet. Ik had niet verwacht dat je ze zou zien groeien."

En waar we vooral benieuwd naar zijn is de smaak. Als deze haantjes echt erg lekker zijn zodra ze als malse braadkippen op ons bord liggen, kunnen we nadenken over een volgende ronde. En we hebben nu al bedacht dat we anders met het voer gaan starten. Omdat we alleen dat als oorzaak van de uitval kunnen bedenken.